İki kişi birbiriyle uzlaştı, birbirine sataştı mı, hiç şüphe yok, aralarında bir kadr-i müşterek vardır. Kuş ancak kendi cinsinden olan kuşlarla uçar. Kendi cinsinden olmayanla sohbet âdeta mezara girmedir" diye cevap verdi. Bir hakîm dedi ki: "Yazıda bir kargayla bir leyleğin beraberce koşup

Rahman ve Rahim Allah adıyle. Ey Hak ziyâsı Hüsâmeddin, şu üçüncü defteri de meydana çıkar. Bir şeyin üç kere yapılması sünnettir. Üçüncü defterde sır hazinelerini aç, özürleri bir yana at. Senin kuvvetin Tanrı kuvvetinden sızıp gelmekte… Hararetle atan damarlardan değil. Şu aydın güneş çırağı,

Cafer-i Tayyar, o şaraptan sarhoş oldu da elini ayağını feda etti! Tanrı sırrını kutlasın, Ebuyezid'in "Kendimi tenzih ederim, şanım, zuhurum ne de uludur" demesi. Dervişlerin itirazı, Bayezid'in onlara sözle değil de hakikati göstererek cevap vermesi. O muhteşem fakir Bayezid, dervişlerine "İşte Tanrı

Evvel de sensin, âhır da sen. Bizse arada söze bile gelmeyecek hiçin hiçi! Böyle söylenip dururken nihayet leğeni damdan düştü. Gönlü kendinden geçti. Dua ederken tekrar kendisine geldi. "İnsan, ancak çalıştığını elde eder!" O dua ile meşgulken Kıpti'nin yüreği coştu. Ansızın bir nara attı, bir

Kendine gel de hırsından teraziyi bırakma. Hırs ve tamah seni azdıran bir düşmandır. Hırs, hepsini ister fakat bütün lezzetlerden mahrum olur. A turp oğlu turp hırsa tapma. O halayıkcağız hem gidiyor, hem de ah diyordu; a kadın sen ustayı yola saldın. Ustasız is yapmak istedin. Bilgisizlikle

Mucize görür, aydınlanır. Sonradan der ki: O bir hayaldi. Hakikat olsaydı o gördüğüm şaşılacak şey gece gündüz gözümün önünde dururdu. Halbuki o temiz gözlerde mukimdir, hayvan gözüne karin olmaz. O şaşılacak şey, o mucize, bu duygudan utanır çekinir. Tavus kuşu, hiç dar bir kuyuya girer mi? Sakın